Rezerwy na niewykorzystane urlopy - Wyceny aktuarialne

Zgodnie z zapisami Kodeksu Pracy (Art. 152) pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego urlopu wypoczynkowego, którego nie można się zrzec. Niewykorzystany urlop wypoczynkowy za dany rok kalendarzowy powinien być udzielony pracownikowi najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego.
 

Na podstawie Art. 171 Kodeksu Pracy, jeśli pracownik nie wykorzysta w całości przysługującego mu urlopu lub, ze względu na rozwiązanie/wygaśnięcie umowy, wykorzysta go tylko w części, wówczas przysługuje mu ekwiwalent pieniężny. Wymaga to od pracodawcy wcześniejszego utworzenia odpowiedniej rezerwy urlopowej.
 

Zgodnie z Art.172 Kodeksu Pracy, podczas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. W przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do 12 miesięcy.
 

Decyzję o utworzeniu rezerwy urlopowej powinien podjąć kierownik jednostki kierując się przy tym:

• rodzajem grupy pracowników, których dotyczą niewykorzystane urlopy wypoczynkowe
• istotnością kosztów z tytułu wynagrodzeń za niewykorzystane urlopy.

Jednostka może odstąpić od tworzenia rezerwy urlopowej wobec tych pracowników, których wynagrodzenia w większości oparte są na stałych elementach (pracownicy wynagradzani na podstawie stałego miesięcznego wynagrodzenia, a nie na podstawie akordu lub prowizji) i w ciągu roku nie podlegają znaczącym wahaniom. Nie ma również konieczności tworzenia rezerw na niewykorzystane urlopy wtedy, gdy przesunięcie urlopów pomiędzy latami powtarza się w każdym roku obrotowym, a także wtedy, gdy wysokość kosztów związanych z niewykorzystanymi urlopami jest zbliżona z roku na rok.
 

Rezerwa na niewykorzystane urlopy wypoczynkowe obliczana jest jako iloczyn ekwiwalentu za jeden dzień urlopu oraz liczby dni niewykorzystanego urlopu. Zakłada się tutaj pełne wykorzystanie urlopu należnego za dany rok kalendarzowy, w części proporcjonalnej od początku danego roku do dnia bilansowego tego roku. Ekwiwalent za jeden dzień urlopu oblicza się dzieląc wysokość wynagrodzenia obliczonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy przez współczynnik urlopowy. Współczynnik urlopowy ustala się odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w pięciodniowym tygodniu pracy. Otrzymany wynik dzieli się przez 12.
 

Zgodnie z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości nr 19, rezerwy urlopowe mieszczą się w kategorii krótkoterminowych świadczeń pracowniczych.
 

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop