Podejścia i metody w wycenie przedsiębiorstwa

W wycenie przedsiębiorstwa wyróżnić można trzy podejścia do wyceny: majątkowe, dochodowe oraz porównawcze. Ich charakterystykę szczegółowo opisuje Krajowy Standard Wycen Specjalistycznych.

Podejście majątkowe w wycenie przedsiębiorstwa

Podejście to obejmuje grupę metod, które wartość danego przedsiębiorstwa definiują poprzez wartość jego aktywów pomniejszonych o obce pasywa. Nie biorą one pod uwagę współistnienia pomiędzy składnikami tego przedsiębiorstwa, które wiążą się z ich zorganizowanym wykorzystaniem. Podczas wyceny w podejściu majątkowym należy wziąć pod uwagę aktywa, a także zobowiązania pozabilansowe.

Wśród majątkowych metod wyceny przedsiębiorstwa wyróżnia się przede wszystkim:
1. metodę wartości skorygowanych aktywów netto
2. metodę wartości odtworzeniowej
3. metodę wartości likwidacyjnej (stosuje się ją w przypadku przyjęcia założenia likwidacji działalności).

Podejście dochodowe w wycenie przedsiębiorstwa

Dochodowe podejście w wycenie spółki zawiera grupę metod, jakie wartość danego przedsiębiorstwa wyznaczają w oparciu o strumienie przyszłych dochodów ekonomicznych przedsiębiorstwa, które zdyskontowane są oczekiwaną stopą zwrotu.

Do dochodowych metod wyceny spółki zalicza się m.in.:
1. metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych DCF – może ona opierać się na przepływach przynależnych właścicielom bądź przepływach należnym wszystkim stronom finansującym, tj. właścicielom i wierzycielom
2. metodę zdyskontowanych zysków
3. metodę zdyskontowanych dywidend.

Wynik wyceny przedsiębiorstwa uzyskany przy użyciu metody dochodowej, trzeba skorygować o aktywa i pasywa, które nie są uwzględnianie w prognozowanej działalności operacyjnej przedsiębiorstwa.
Istotnym aspektem użycia metody dochodowej jest odpowiednie określenie strumieni dochodów ekonomicznych oraz właściwego dla danego strumienia dochodu kosztu kapitału.

Podejście porównawcze w wycenie przedsiębiorstwa

Podejście to obejmuje grupę metod wyceny przedsiębiorstwa, które polegają na określeniu wartości spółki poprzez porównanie go z innymi. Opiera się o ceny transakcyjne uzyskane na warunkach rynkowych. Kluczowym aspektem wyceny jest właściwy wybór przedsiębiorstw porównywalnych, a także mierników ekonomiczno-finansowych, czyli mnożników porównawczych.

Dobór przedsiębiorstwa, do którego porównywane będzie przedsiębiorstwo podlegające wycenie powinien zostać odpowiednio uzasadniony. Powinny one należeć do tego samego sektora lub jego części. Jedynie w szczególnych przypadkach możliwe jest odniesienie się do przedsiębiorstw z pokrewnych sektorów, jednak wybór ten powinien zostać uzasadniony.

Natomiast mnożniki porównawcze, które wykorzystywane są w wycenie, bazują na najistotniejszych wielkościach ekonomiczno-finansowych określających potencjał dochodowy oraz majątkowy danego przedsiębiorstwa. Istnieją trzy rodzaje mnożników, które wynikają z kapitału własnego i długu – należą do nich:
1. mnożniki, które oparte są na wartości rynkowej pochodzące z transakcji z rynku publicznego bądź transakcji prywatnych
2. mnożniki oparte na wartości całego przedsiębiorstwa (kapitału własnego i długu)
3. mnożniki opierają się na charakterystycznych dla konkretnego sektora wielkościach.

Wycena przedsiębiorstwa oparta na mnożnikach sektorowych nie może być jedyną metodą wyceny tego przedsiębiorstwa. Dane dotyczące przedsiębiorstw, które są bazą porównawczą w wycenie, powinny być rzetelne i wiarygodne, natomiast dane dotyczące cen – aktualne na datę wyceny przedsiębiorstwa.

Zaleca się wycenę spółki lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przynajmniej dwoma metodami, przy czym jako podstawową wskazuje się metodę DCF. Końcowa wycena powinna być wartością ważoną wyników poszczególnych metod wycen użytych w szacowaniu wartości przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Czytaj także:

Podstawowe założenia wyceny przedsiębiorstwa

Limit składek na Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE) w 2019 r.

Wzrost minimalnego wynagrodzenia w 2019 r. i jego wpływ na rezerwy pracownicze

Rezerwy pracownicze: kiedy spółka powinna dokonać wyceny rezerw na świadczenia pracownicze

Rezerwy pracownicze – stopa wzrostu wynagrodzeń używana podczas wyceny aktuarialnej rezerw