Limit wpłat składek dodatkowych na Pracownicze Programy Emerytalne w 2019 r.

Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w Monitorze Polskim z 30 października 2018 r. w sprawie wysokości składki dodatkowej do pracowniczego programu emerytalnego, limit składek dodatkowych na PPE w 2019 r. wynosi 21 442,50 zł. Dla porównania, w 2018 r. limit ten wynosił 19 993,50 zł.

Wysokość maksymalnej wpłaty na pracownicze programy emerytalne określa ustawa o PPE, która stanowi: „Suma składek dodatkowych wniesionych przez uczestnika do jednego programu w ciągu roku kalendarzowego nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej czteroipółkrotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok”. Prognozowane wynagrodzenie w 2019 r. to kwota 4 765 zł. Limit wpłat na PPE jest więc wynikiem mnożenia powyżej przedstawionych wartości.

Oszczędzanie środków na przyszłą emeryturę w ramach Pracowniczych Programów Emerytalnych daje możliwość ich wypłacenia bez podatku od zysków kapitałowych i podatku dochodowego. Pieniądze z rachunku można wypłacić bez podatku w następujących sytuacjach:
- po ukończeniu 60 lat
- po ukończeniu 55 lat w przypadku uzyskania wcześniejszych uprawnień do świadczenia emerytalnego
- po ukończeniu 70 lat – automatycznie
- w przypadku śmierci uczestnika programu emerytalnego – na wniosek osoby uposażonej.

Zgodnie z ustawą o PPE, uczestnik składa u pracodawcy deklarację, w której określa wysokość odprowadzanej składki dodatkowej. Obowiązkiem pracodawcy jest natomiast terminowe i prawidłowe naliczanie, potrącanie i odprowadzanie zadeklarowanej przez pracownika składki.

Zmieniając pracodawcę, środki zgromadzone w ramach PPE można przenieść do innego PPE lub na indywidualne konto emerytalne (IKE).

Składka dodatkowa jest dobrowolną składką opłacaną przez pracownika w ramach Pracowniczych Programów Emerytalnych. Podstawę PPE stanowi natomiast składka opłacana przez pracodawcę. Określa się ją procentowo od wynagrodzenia bądź w jednakowej kwocie dla wszystkich pracowników uczestniczących w programie lub też procentowo, ale określając jednocześnie jej minimalną wysokość. Składka ta nie może być wyższa niż 7% wynagrodzenia brutto pracownika. Nie jest ona ponadto wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalania obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne. Jest zatem dla pracodawcy sposobem mniej kosztownego podniesienia wynagrodzenia pracownika niż zwykła podwyżka pensji. Składka ta stanowi dochód pracownika, a zmiana jej wartości jest możliwa po uprzedniej modyfikacji umowy zakładowej.

Jednym z warunków zwolnienia pracodawcy z utworzenia Pracowniczych Planów Kapitałowych jest odprowadzanie składki podstawowej w ramach Pracowniczych Programów Emerytalnych w wysokości co najmniej 3,5%. Ponadto partycypacja pracowników w PPE nie może być niższa niż 25% zatrudnionych w jednostce.

Chociaż forma oszczędzania na przyszłą emeryturę w ramach PPE funkcjonuje w polskim porządku prawnym od 2004 r., w dalszym ciągu nie cieszy się zbyt wielką popularnością.


Czytaj także:

Pracownicze Plany Kapitałowe - rola niezależnego doradcy w wyborze podmiotu zarządzającego

Wysokość odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS) w 2019 roku

Wzrost minimalnego wynagrodzenia w 2019 r. i jego wpływ na rezerwy pracownicze

Udział PTE w tworzeniu Pracowniczych Planów Kapitałowych

Pracownicze Programy Emerytalne – nowe obowiązki pracodawców