Profesjonalne
Usługi Aktuarialne

Rezerwa jest zobowiązaniem, którego termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje rezerw:
 

• Długoterminowe – rezerwy na świadczenia, dla których przewidywany termin wykorzystania jest dłuższy niż 12 miesięcy od dnia bilansowego. Wyznaczenie długoterminowych zobowiązań wymaga przyjęcia odpowiednich założeń aktuarialnych.
• Krótkoterminowe – rezerwy, dla których przewidywane wykorzystanie nastąpi w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego. Ujęcie krótkoterminowych świadczeń pracowniczych jest proste, gdyż nie wymaga stosowania jakichkolwiek założeń aktuarialnych.

Zobowiązanie to wynika z przeszłych zdarzeń i oznacza obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki.

Koszty odsetek stanowią wzrost w ciągu danego okresu i odnoszą się do wartości bieżącej zobowiązania z tytułu określonych świadczeń, na skutek tego, że termin rozliczenia świadczeń zbliżył się o jeden okres. Oblicza się je na koniec okresu sprawozdawczego jako iloczyn zobowiązań z tytułu określonych świadczeń dotyczących całego okresu i stopy dyskontowej.

Koszty bieżącego zatrudnienia wynikają z pracy wykonywanej przez pracowników w okresie bieżącym, powodując wzrost wartości bieżącej zobowiązań z tytułu określonych świadczeń. Innymi słowy, są bieżącą wartością świadczeń np. emerytalnych, do których pracownik nabył prawo w tym okresie.

Zyski i straty aktuarialne to efekt zmian założeń aktuarialnych, takich jak prawdopodobieństwo rezygnacji pracownika z pracy, umieralność, stopa dyskontowa czy poziom przyszłych wynagrodzeń. Skutkiem owych zmian jest zmiana wartości bieżącej rezerw na świadczenia pracownicze.